Ilse Schrama koos vaak de natuur, mensen en religie tot onderwerp van haar fotografie.

Aanvankelijk werkte ze documentair en maakte ze reportages over o.a. het boeddhisme in Laos en Myanmar, de islam in Nederland, Iran en New York en voorouderverering in Vietnam.

Daarna stapte ze over op het digitaal bewerken van foto’s uit haar eigen archief, waarbij ze een eigen, poëtische, grafische stijl ontwikkelde.

Met de serie ‘Het Orfische Verlangen’ verbeeldde ze het verlangen dat mensen hebben naar de liefde en naar kinderen. In de serie ‘The Garden of Eden’ wilde ze zowel de biodiversiteit in de natuur verbeelden als de seksualiteit bij dieren en mensen.

Met haar laatste serie ‘We’re part of the natural world’ creëerde ze fictieve kamers (als een soort portret) voor wetenschappers die onderzoek doen naar ecosystemen en zich actief inzetten voor de natuur en het milieu. Zo creëerde ze kamers voor o.a. David Attenborough, Jane Goodall en ook voor Greta Thunberg. En ze verzamelde markante uitspraken bij deze portretten.

“If we damage the natural world, we damage ourselves.” (David Attenborough)

Ilse Schrama (1964 - 2022) studeerde Nederlandse Taal en Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. In 1993 begon ze als documentair fotograaf. In 2000 werkte ze een jaar voor Magnum fotograaf Steve McCurry in New York. Daarna ontwikkelde ze zich in de richting van autonome fotografie. Ze heeft een aantal boeken op haar naam staan, o.a. Buddhist temple life in Laos (2006), Het Orfische Verlangen (2011) en A bright night in de garden of Eden (2016). www.ilseschrama.nl