door studenten Fontys Academie voor Beeldende Kunst en Vormgeving, Tilburg
In het afgelopen half jaar heeft een groep van 17 studenten van de Fontys Academie voor Beeldende Kunst en Vormgeving in samenwerking bij de Pennings Foundation een project uitgevoerd binnen het vak ‘Crosslab’. In dit vak voeren studenten een project uit in de beroepspraktijk in samenwerking met opdrachtgevers en gastdocenten. Hierbij worden groepen gevormd met studenten van verschillende leerjaren, waarin de derdejaars de leiding nemen.
Meer informatie over Crosslab vind je hier:
Het project bij Pennings is ontstaan naar aanleiding van een vraag vanuit Pennings om een tentoonstelling specifiek voor de doelgroep twintigers te ontwerpen en uit te voeren. Door de actuele veranderingen in de wereld omtrent Corona is het helaas niet meer mogelijk om de expositie bij Pennings door te laten gaan. Om die reden willen wij je graag via deze weg alsnog een kijkje bieden in dat wat de uiteindelijke tentoonstelling zou kunnen zijn.
De titel van de tentoonstelling is O. Dit is een visualisatie van wat de studenten binnen het ontworpen concept over willen brengen aan de bezoekers. De vorm verbeeldt een idee dat elk einde ook weer een nieuw begin kan zijn. De studenten willen de beschouwer dan ook laten ervaren hoe het is om in het moment op jezelf te reflecteren en met een nieuw begin de expositie te verlaten. Vooral voor de doelgroep (de twintigers) is dit momenteel erg belangrijk. Twintigers hebben namelijk steeds vaker last van mentale klachten, als gevolg van bijvoorbeeld sociale media. Door de drang om continu ‘online’ te zijn en niks te willen missen ervaren steeds meer jongeren een continue druk die kwalijk kan zijn voor de mentale gesteldheid. Daarnaast leggen ook de onzekerheid en eenzaamheid van de actuele situatie een druk op de mentale gesteldheid van deze doelgroep.
De expositie richt zich op het zelf ervaren, omdat de studenten ervan overtuigd zijn dat hun doelgroep kunst wil beleven en meemaken. De beleving maakt dat de werken persoonlijker worden en de beschouwer zichzelf er makkelijk in kan verplaatsen, zowel fysiek als mentaal. Hiermee hopen de studenten vooral jongeren een nieuwe kijk op hun wereld te bieden.
In de maquette hieronder zie je hoe de expositie er in de ruimte van de Pennings Foundation uit zou komen te zien. Zoals je ziet is in de aangeboden ruimte door middel van een wand een looproute gevormd. Die route zal de bezoeker leiden door de expositie en het bovendien mogelijk maken om aan eventuele COVID-19 maatregelen te voldoen.
De looproute leidt de bezoeker eerst door een donkere gang. Deze is bedoeld om de bezoeker te desoriënteren en om een afscheiding te maken van het dagelijkse leven. Vervolgens komt de bezoeker in een kleine donkere ruimte waarin het werk van Kevin Breedveld wordt getoond. Kevin Breedveld is derdejaars student op de Academie voor Beeldende kunst en Vormgeving van Fontys in Tilburg. De studenten wilden naast een alumni kunstenaar (zie verderop in dit verhaal) ook een podium bieden aan een student die past bij de inhoud van de expositie.
Het werk van Kevin wordt getoond via het medium Virtual Reality. In de ruimte zijn dan ook enkele VR-brillen beschikbaar voor de beschouwer om in het werk van Kevin te stappen. Het werk van Kevin gaat over een dystopische wereld waarin isolatie en eenzaamheid de boventoon voeren. De wereld is digitaal vormgegeven en door de VR-bril op te zetten staat de bezoeker dan ook meteen op een andere, onbekende plek. De bezoeker kan zich virtueel bewegen door een eenzaam appartement en ervaart in combinatie met angstige geluiden een dystopische wereld. Een wereld die helaas nog erg veel parallellen heeft met het hedendaagse.
Kevin Breedveld over zijn werk 2084:
“Opgesloten, beklemmend en treurig zijn woorden die het klimaat aanvang maart goed kunnen beschrijven. Rond deze tijd is er begonnen met de creatie van het werk 2084. Waarbij de intenties voor dit werk eerst heel anders waren, heeft de opgesloten quarantaineperiode mede dit werk veranderd en geschapen. De ruimte is zo ingericht dat een gebruiker zich niet hoeft te bekommeren om weer te vertrekken of om weg te gaan. Zodra je rondkijkt kun je meerdere lotgenoten zien in diverse kamers in de vorm van hoge, gebouwachtige constructies.”
“De titel 2084 is een zachte verwijzing naar het boek '1984' van George Orwell, waarin eenzelfde soort maatschappelijke controle aanwezig is. Gepaard met de atmosfeer en geluiden probeert het werk dezelfde gevoelens op te wekken als die uit de periode waarin Kevin Breedveld eraan heeft gewerkt; de online meetings en de continue aanwezigheid van steeds hoger wordende stapels opdrachten die van de werkvloer verplaatst werden naar een persoonlijke omgeving. De scheidslijn tussen werk en persoonlijke behoeftes vervaagde hierdoor, wat uiteindelijk leidde tot voortdurende frustratie, stress en rusteloosheid.”
“Opgesloten zijn en bekeken worden is het uitgangspunt; immers brengt dit, naar verloop van tijd, vele diverse kwalen met zich mee. Ervaar het werk en neem vooral de tijd.”
Voor meer werk van Kevin Breedveld:
Bij het verlaten van de donkere ruimte komt de bezoeker in een grotere, verlichte ruimte. Hier stuit men op een eerste werk van Rhoda de Dobbelaere wat wandbreed wordt geprojecteerd.
De werken van Rhoda de Dobbelaere bestaan uit fotoseries van sterk bewerkte beelden. De werken van Rhoda gaan vaak over emoties, eenzaamheid en perfectionisme. Drie herkenbare onderwerpen voor twintigers. Daarnaast zijn de beelden vaak surrealistisch en maakt Rhoda gebruik van felle, sprekende kleuren. Op groot formaat zorgt dit voor een indrukwekkend effect in de ruimte. Bovendien vormt Rhoda in haar fotografie een eigen wereld die is ontstaan uit haar visie en ervaringen van deze wereld. Door ervoor te kiezen om alle werken te projecteren krijgt de beschouwer de mogelijkheid om ook in haar wereld te stappen. Daarnaast is het een kans om als bezoeker jezelf te herkennen in het werk omdat het (eigen) emoties oproept.
Rhoda beschrijft haar werk als volgt:
“Door middel van mysterieuze locaties en de emoties die de personen in de foto’s uitbeelden neem ik de kijker mee op reis naar zichzelf en de mogelijk nog niet ontdekte aspecten van het leven. Dit doe ik door te werken met een onderliggende boodschap. Dit is een periode waar ik op dat moment in mijn leven doorheen ga, of een bepaald thema wat speelt.”
Voor meer werk van Rhoda de Dobbelaere:
Door te kiezen voor een alumna, een derdejaars student van ABV en een nieuwe presentatievorm (virtual reality) hopen de studenten de doelgroep twintigers aan te spreken en de bezoeker een nieuwe indrukwekkende ervaring te bieden. Daarnaast hopen de studenten bij het verlaten van de tentoonstelling een beetje hoop mee te kunnen geven aan de bezoeker.
Want elk einde is tevens een nieuw begin.
O
.png){kind=small}
Comments